Piekeren
Ken je ook de quote: "Piekeren is als alsof je in een schommelstoel zit, je gaat wel heen en weer maar je komt niet vooruit". Of "piekeren is de verkeerde kant op fantaseren"?
We hebben er allemaal wel eens last van toch? Ik betrap mezelf er wel eens op, rijdende door de mooiste landschappen, ik zo mijn hoofd gevangen zit dat ik al die mooie zwarte schapen in de weide niet zie, of waren het nu toch koeien? Zorgen, gedachten en hele analyses ploppen zomaar op in mijn brein. Verstandelijk weet ik dat kamperen in mijn hoofd me niets oplevert. Als ik pieker doemen er vaak ook angstscenario's op en ik voel aan mijn lijf dat ik dat dan ook écht voel. Mijn hoofd weet ook best dat ik er niks aan heb... maar ja. Als ik tegen mezelf zeg: En nu moet ik stoppen .... Dat helpt ook niet bar veel. Ben ook wel wat allergisch voor het woordje "moeten". Dus wat dan?
Je hart luchten bij een coach, vriend, vriendin of goede collega kan enorm bevrijdend werken. Maar merk je ook, dat als je keer op keer het over je zorgen hebt, je dat uiteindelijk energie kost ipv oplevert?
Neem als voorbeeld het Coronavirus. Het nieuws iedere minuut van de dag hierover bijhouden, daar word je minder blij van en kan ervoor zorgen dat je bang en gestrest wordt. Dit staat overigens los van kennis tot je nemen over b.v. het sterk houden van je immuunsysteem en wat je hieraan kunt doen. In het eerste geval ben je reactief bezig en raak je overmand door angst in het tweede geval ben je proactief en neem je eigen regie en controle over je leven.
Maar wat kan ik dan doen om dat piekerbrein te temmen?
Stop met het lezen van blogs en boeken over stress en piekeren. Een probleem van het hoofd oplossen mét dat hoofd klinkt wat onlogisch. Het brein kent nog vele geheimen en wonderen waar we weinig van weten. Maar één ding staat vast: Wat je aandacht geeft groeit. Je brein maakt geen onderscheid tussen angst in je hoofd, of een reëel gevaar. De uitwerking op je lijf is dezelfde. Je zet jezelf in de stressmodus. Eigenlijk kun je dus beter "Wipneus en Pim" (voor de 50 plussers ?) en "Rupsje nooit genoeg" lezen, dan deze blog.
Maar niet stoppen nu! Er zijn nog meer onderzochte tips....
Doe een activiteit waarbij het denken vanzelf stopt. Dat merk je al als je in flow bezig bent. Zet je lijf in beweging door te gaan sporten of wandelen, tuinieren, schilderen, tekenen, zingen, dansen, een instrument bespelen. Het blijkt ook dat je als je op heel klein niveau iets maakt, de tijd snel gaat. In het Rijksmuseum liggen gebedsnoten uit de 17e eeuw, dit zijn balletjes ter grote van een pingpongbal. Deze kun je openen en aan beide zijden zitten afbeeldingen zo fijn en gedetailleerd dat je er uren naar kunt blijven kijken. Het blijkt dat mensen die iets dergelijks maken één uur als 10 minuten aanvoelt.
Realiseer je dat je niet helemaal van het piekeren af hoeft. Bij tijd en wijle gebeurt dit gewoon en is prima. Maar als je piekert, bedenkt je dan: je bent niet je gepieker. Je hoeft er niet met je hele hebben en houden in mee te gaan. Het helpt bijvoorbeeld als je gericht eens op je ademhaling gaat letten. Test dit maar eens. In de drukte van de dag ben je geneigd om oppervlakkig en hoog in je ademhaling te zitten. Op hoeveel keer zit je per minuut? Dit kan wel 15-20 keer zijn. Leg dan je hand eens op je buik en adem vanuit je buik. Adem in door je neus, adem uit door je neus en pauzeer een aantal seconden. Voel je buik op en neer bewegen. Test dan nogmaals hoe vaak je ademt per minuut. Waarschijnlijk kom je dan uit tussen de 6 en 8 keer. Je brengt je (autonome) zenuwstelsel tot rust en door met aandacht met je ademhaling bezig te zijn kom je ook makkelijker uit je "piekerhoofd".
Wat opvallend is, een goede 50 jaar geleden was de gemiddelde ademfrequentie van de mens 6-8 x per minuut. We ademen nu met z`n allen 15-20x per minuut. Bovendien zijn we van een buikademhaling overgegaan naar een borstademhaling. Dit triggert van alles in ons lijf óók op het gebied van stress...
Probeer het eens voor jezelf uit!